Laureaci Medali i wyróżnień PTChem – Wykładowcy Plenarni

Członek Honorowy PTChem

Prof. dr hab. Bogusław Buszewski

Wydział Chemii
Uniwersytet Mikołaja Kopernika
 w Toruniu

Kujawsko-Pomorskie Centrum Naukowo Technologiczne im. prof. Jana Czochralskiego

Prof. zw. dr hab. Bogusław Buszewski jest specjalistą z zakresu chemii analitycznej i chemii środowiska. Studia wyższe ukończył na Wydziale Matematyki-Fizyki-Chemii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) w Lublinie. W 1986 r. otrzymał stopień doktora na Wydziale Technologii Chemicznej Słowackiego Uniwersytetu Technicznego w Bratysławie. W 1992 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1994 i 1999 r. otrzymał tytuł naukowy profesora chemii i prof. zwyczajnego. Był stypendystą Fundacji Alexandra Humboldta w Instytucie Chemii Organicznej na Uniwersytecie w Tybindze oraz Fundacji Cradforda na Uniwersytecie w Lund w Szwecji, jak również wielu innych stypendiów w uznanych ośrodkach naukowych. Zainteresowania naukowe prof. Buszewskiego związane są z chemią analityczną, medyczną i  środowiska jak też fizykochemią zjawisk powierzchniowych oraz z zastosowaniem chromatografii i technik pokrewnych. Zajmuje się również metodami przygotowania próbek, spektroskopią i chemometrią. Jest autoremi współautorem ponad 770 publikacji 58 patentów (z których 38 zostało wdrożonych)i licznych wykładów na zaproszenie w kraju i zagranicą. Należy do grona najczęściej cytowanych polskich chemików (ponad 27000 cytowań, h = 72). Autor i współautor 17 opracowań o charakterze monograficznym, w tym wraz z prof. I. Baranowską, Bioanalityka (PWN 2021) i Handbook of Bioanalytics (Springer, 2022), Techniki elektromigracyjne, Teoria i praktyka (PWN i Springer) oraz Analytical Biochemical Chemistry. Członek i co-edytor wielu rad naukowych czasopism krajowych i zagranicznych (23). Promotor 45 doktoratów i opiekun 25 zakończonych habilitacji. 6-ciu Jego uczniów jest tytularnymi profesorami. Kierował wieloma grantami i projektami krajowymi i zagranicznymi min. Narodowe Centrum Nauki (Symfonia, Maestro, Opusy oraz Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (BIOSTRATEG, akronim: PLANTARUM), Komisji Europejskiej (Horyzont 2020, ERA-NET: TRANSCAN-2), czy Fundacja na rzecz Nauki Polskiej.
Profesor Buszewski jest laureatem licznych nagród i wyróżnień zarówno krajowych jak i zagranicznych. W 2013 roku został pełnomocnikiem Marszałka Woj. Kujawsko-Pomorskiego ds. rozwoju nauki, badań i wdrożeń oraz innowacyjności zarządu województwa kujawsko-pomorskiego w ramach Kujawsko-Pomorskiej Agencji Innowacyjności. Ponadto, w roku 2011 został uhonorowany tytułem Profesora Honorowego Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu W 2013 roku otrzymał tytuł doctora honoris causa Uniwersytetu Św. Cyryla i Metodego w Trnavie (Słowacja), w 2018 Wojskowej Akademii Technicznej im. J. Dąbrowskiego w Warszawie oraz Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, natomiast w 2019 r. Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2013 i 2020 r.). Był członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów (dwie kadencje) i jest vice-przewodniczącym Rady Doskonałości Naukowej i przewodniczącym Komitetu Chemii Analitycznej PAN. Jest również członkiem rzeczywistym PAN oraz European Academy of Sciences and Art.

Medal im. Wiktora Kemuli

Prof. dr hab. Paweł Kościelniak

Wydział Chemii
Uniwersytet Jagielloński w Krakowie

Pracownik naukowo-dydaktyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (od 1976), obecnie profesor tytularny (od 2000) na stanowisku honorowego profesora zwyczajnego UJ. Członek Rady Wydziału Chemii UJ (od 1990), prodziekan Wydziału Chemii UJ (2002-2008), kierownik Zakładu Chemii Analitycznej (1997-2021), kierownik Zespołu Analitycznych Technik Przepływowych (1993-2021) i Zespołu Chemii Sądowej i Klinicznej (od 2021). Członek Senatu Uniwersytetu Jagiellońskiego (2008-2012) oraz licznych komisji rektorskich, senackich i wydziałowych, w tym przewodniczący wydziałowej Komisji ds. Awansów Profesorskich (od 2012). Profesor Instytutu Ekspertyz Sądowych im. Prof. Dr Jana Sehna w Krakowie (1996-2013) i wieloletni członek Rady Naukowej tego Instytutu.
Członek Komitetu Chemii Analitycznej Polskiej Akademii Nauk (od 2007) i członek prezydium tego Komitetu (od 2015). Przewodniczący Komisji Automatyzacji Metod Analitycznych (2011-2018) i Zespołu Analityki Sądowej i Toksykologicznej (od 2019) działających w ramach Komitetu.
Główne pola zainteresowań naukowych to analiza przepływowa, chemia sądowa i analiza środowiskowa. Prace naukowe dotyczą głównie podstawowych zagadnień chemii analitycznej, takich jak reguły prawidłowego postępowania analitycznego, kalibracja oznaczeń analitycznych, optymalizacja warunków eksperymentalnych, badanie efektów interferencyjnych, badanie jakości metod analitycznych. Autor ponad 300 artykułów i rozdziałów naukowych, a także licznych publikacji popularnonaukowych i dydaktycznych. Redaktor kilkunastu monografii i skryptów z zakresu analityki środowiskowej, sądowej i przepływowej. Autor książki “Calibration in Analitical Science. Methods and Procedures” (Wiley VCH, 2023).
Promotor 29 praz doktorskich oraz licznych prac magisterskich i licencjackich. Inicjator badań naukowych i zajęć dydaktycznych na Wydziale Chemii UJ z zakresu analizy przepływowej i chemii sądowej. Założyciel i kierownik Pracowni Chemii Sądowej (2000) – pierwszego tego typu laboratorium w polskich ośrodkach akademickich. Organizator i przewodniczący krajowych i międzynarodowych konferencji naukowych, m.in. VIII Polskiej Konferencji Chemii Analitycznej (2010), 17th International Conference on Flow Injection Analysis, (2011) i European Winter Conference on Plasma Spectrochemistry (2013).
Wyróżniony licznymi nagrodami ministerialnymi i rektorskimi za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną. Laureat naukowej nagrody “FIA Award for Science” przyznanej przez Japanese Association for Flow Injection Analysis (2013) i Medalu za Zasługi na rzecz Polskiej Chemii Analitycznej (2021).  Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1995), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2014) i Złotym Medalem za Długoletnią Służbę (2017).

Medal im. Jędrzeja Śniadeckiego

prof. Urszula Domańska-Żelazna

Sieć Badawcza Łukasiewicz–Instytut Chemii Przemysłowej imienia Profesora Ignacego Mościckiego, Warszawa

Miejsce pracy: Politechnika Warszawska, Wydział Chemiczny, Katedra Chemii Fizycznej (1968-2018). Studia: mgr inż. - PW 1968, dr -  WAT Warszawa 1972, dr hab. – PW 1988, prof. tyt. – 1998, prof. zw. – 2005, Honorary prof., College of Agriculture, Eng. and Science: School of Eng., University of KwaZulu-Natal, RPA–2010-2020. Publikacje: 418, książki 3 (w tym (Mączyński, A., Domańska, U., Szatyłowicz, H., Solid -Liquid Equilibria (SLE), TRC Floppy Book, Thermodynamics Research Center, The Texas University A&M  University System, College Station, USA, 1997.) + 2 rozdziały w książkach: (1. Domańska, U., Solubility of Organic Solids for Industry, Chapter 8 of Book entitled “Development and Applications in Solubility”, RSC Publishing, IUPAC, Royal Society of Chemistry, Thomas Graham House, Cambridge, UK, 2007; 2. Domańska, U., Ionic Liquids in Chemical Analysis, Chapter 1, General Review of Ionic Liquids and Their Properties, CRC Press, Taylor & Francis Group, Abingdon, UK, 2008.); 265 publikacji w dziedzinie cieczy jonowych w latach 2010-2023, 6 zgłoszeń patenetowych w dziedzinie ekstrakcji cieczami jonowymi, DES (2018-2023); 309 prezentacji konferencyjnych, w tym wykłady plenarne na zaproszenie. Nauczyciel akademicki w latach 1968-2017, wypromowanych dr 23, dyplomów mgr i inż., 53. Stanowiska: p.o. Kierownik Zakładu Chemii Fizycznej, Wydz. Chemicznego PW 1991-1994, kierownik w latach 1994-1995, oraz 2000-2016, w-ce dyr. Instytutu Chemii Podstawowej PW 1989-1991, profesor wizytujący w licznych uczelniach zagranicznych. Wyróżnienia: Złoty Medal Zasługi 1990, Medal KEN 2002, Medal Prof. J. Zawidzkiego, PTChem. za osiągnięcia naukowe w dziedzinie termodynamiki cieczy jonowych, Medal 100-lecia PW, 2016, Złoty Medal za Długoletnią Służbę 2017,  Nagroda Specjalna im. Wojciecha Świętosławskiego, PTCHem, 2022, Nagroda PKN ORLEN II Stop. za oczyszczanie strumieni petrochemicznych, Specjalna Nagroda Naukowa za osiągnięcia naukowe od Universytetu KwaZulu-Natal, RPA 2011, Nagroda Naukowa PW za osiągnięcia naukowe 2014, Nagroda Ministra I Stop. za osiągnięcia naukowe 1995, 2006, Nagroda Ministra II Stop. za osiągnięcia naukowe 1989; 30 nagród Rektora PW za osiągnięcia naukowe 1969-2016. Organizacje: PTChem od 1972, Pol. Tow. Kal. i Anal. Term. 1997-2021, Int. Ass. Chem. Thermodyn. od 2004, Steering Comm. of ESAT 2005-2021, delegat krajowy do Working Party on Thermod. and Transport Properties of European Federation of Chem. Eng. 2008-2021, członek IUPAC Comm. On Solubilty 1998-2003, członek COST, ciecze jonowe 2014-2016, członek komitetów wielu czasopism naukowych: J. Chem. Thermodyn. 2007-2017, J. Chem. Eng. Data 2007-2009, South African J. of Chem. 2008-2015, Thermochim. Acta 2010-2015, członek Rady Naukowej Inst. Chemii Fizycznej PAN 2008-2016, członek wielu Komisji Senackich i Wydziałowych PW 1990-2017, autor wielu umów międzynarodowych SOCRATES. Badania: prace eksperymentalne i teoretyczne w dziedzinie termodynamiki równowag fazowych i właściwości fizykochemicznych cieczy molekularnych, cieczy jonowych, polimerów hiperrozgałęzionych, substancji zapachowych oraz leków, ekstrakcja metali z odpadów elektronicznych, rozwój modeli matematycznych opisujących zjawiska fizykochemiczne, oraz ekstrakcji i rozdzielania. Pierwsze miejsce na liście cytowań Uniwersytetu Stanforda.

Medal im. Stanisława Kostaneckiego

Prof. dr hab. Czesław Wawrzeńczyk

Katedra Chemii, Wydział Biotechnologii
i Nauk o Żywności
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

Urodził się 8 września 1943 r. w Strawczynie na Ziemi Kieleckiej. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Kielcach w latach 1961–1966 studiował chemię na Uniwersytecie Wrocławskim, uzyskując dyplom magistra chemii. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk chemicznych uzyskał w roku 1985 na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej. W roku 1998 otrzymał tytuł profesora chemii. W latach 1966–1987 pracował w Instytucie Chemii Organicznej i Fizycznej Politechniki Wrocławskiej. W roku 1987 przyjął stanowisko docenta w Instytucie Chemii Wyższej Szkoły Pedagogicznej (obecnie Uniwersytet Jana Kochanowskiego) w Kielcach. W tym samym roku rozpoczął również pracę w Katedrze Chemii Akademii Rolniczej (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy) we Wrocławiu, od 1992 r. na stanowisku profesora nadzwyczajnego, a od 2000 r. profesora zwyczajnego. W latach 1996-2013 był kierownikiem Katedry Chemii. W latach 1984 i 1988 przebywał na stażu naukowym w State University of New York w Stony Brook.
W jego głównym nurcie działalności naukowej znajdują się badania nad aktywnymi biologicznie związkami izoprenoidowymi, najpierw badania nad konformacją cyklicznych azaterpenów i ich pochodnych, następnie nad syntezą związków izoprenoidowych mających wpływ na rozwój i zachowanie owadów. Na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu rozpoczął badania nad zastosowaniem biokatalizatorów (enzymów i całych komórek mikroorganizmów) w syntezie asymetrycznej i mikrobiologicznej funkcjonalizacji laktonów. Wyniki przeprowadzonych badań były przedmiotem około 300 publikacji naukowych, w tym 202 oryginalnych prac zamieszczonych w renomowanych czasopismach. Były również podstawą uzyskania 236 patentów i zostały zaprezentowane w 40 wykładach i ponad 200 komunikatach na konferencjach krajowych i zagranicznych.
Wypromował 31 doktorów biotechnologii i chemii, a także był opiekunem 68 prac magisterskich. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Technologów Żywności, Kieleckiego Towarzystwa Naukowego i Stowarzyszenia Chemików Wojskowych Rzeczpospolitej Polskiej. Za osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych otrzymał liczne  nagrody m. in. Ministra Edukacji Narodowej. Jest odznaczony i wyróżniony m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Medal im. Jana Zawidzkiego

prof. dr hab. Maciej Kubicki

Wydział Chemii
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
w Poznaniu

Prof. Maciej Kubicki urodził się w roku 1963 w Kościanie. W 1986 roku skończył studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i w tym samym roku rozpoczął pracę na Wydziale Chemii tego uniwersytetu. Na Wydziale Chemii przeszedł wszystkie stopnie kariery naukowej, uwieńczonej w 2014 roku tytułem naukowym profesora nauk chemicznych. W międzyczasie odbył ponaddwuletni staż podoktorski na University of Calgary (Kanada), w laboratorium prof. Penelope W. Codding, był także visiting professor na University of Nancy i University of Lorraine (Francja). Współpracuje z uniwersytetami bądź instytutami naukowymi we Francji, Grecji, Hiszpanii, Włoszech, USA, Australii, Iranie, Pakistanie. Dwie kadencje (2012 – 2020) był prodziekanem, a od października 2020 jest dziekanem Wydziału Chemii UAM.
Prof. Maciej Kubicki był promotorem w 3 przewodach doktorskich i kilkudziesięciu magisterskich.

Dorobek naukowy prof. Kubickiego to ponad 550 publikacji naukowych, jego indeks Hirscha wynosi 43, a cytowania przekraczają 9 tys. (wg Google Scholar). Kierował trzema grantami NCN, miał wykłady w różnych ośrodkach naukowych na całym świecie, a także na najważniejszych konferencjach krystalograficznych.
Główne obszary badawcze prof. Kubickiego to badanie słabych oddziaływań w kryształach molekularnych, polimorfizm, izomorfizm, przemiany fazowe w ciele stałym, a w szczególności doświadczalne badania rozkładu gęstości elektronowej w kryształach małych cząsteczek i makrocząsteczek za pomocą wyników wysokorozdzielczej dyfraktometrii rentgenowskiej. W tym ostatnim obszarze badania prof. Kubickiego sięgają granic stosowalności metody – bardzo słabych oddziaływań z jednej strony, a struktur fragmentów kwasów nukleinowych i niedużych białek – z drugiej.

Medal im. Bogusławy i Włodzimierza Trzebiatowskich

Prof. dr hab. Artur Krężel

Wydział Biotechnologii
Uniwersytet Wrocławski

Prof. Krężel jest absolwentem Wydziału Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie uzyskał stopień doktora w 2004 r. W latach 2004-2007 odbył staż podoktorski w University of Texas Medical Branch w Galveston, pracując nad molekularnymi podłożami homeostazy cynku w komórce. Od 2007 roku pracuje na Wydziale Biotechnologii U.Wr., gdzie w 2011 r. habilitował się (nagroda premiera), a w 2016 r. uzyskał tytuł profesora nauk biologicznych (w wieku 38 lat). Jest twórcą nurtu chemii biologicznej na Wydziale Biotechnologii i kierownikiem Pracowni, a potem Zakładu Chemii Biologicznej od 2012 r.
Zajmuje się rolą jonów cynku w kontroli szeregu procesów komórkowych, ich magazynowaniem, buforowaniem i redystrybucją. Ponadto poszukuje ścieżek interakcji metabolizmu cynku i miedzi. Zajmuje się również wpływem toksycznych jonów/kompleksów metali na strukturę i funkcję metalobiałek. Do ważnych nurtów jego zainteresowań należy również rozwój metod bioanalitycznych - spektroskopowych (głównie fluorescencyjnych) i MS - przydatnych w badaniach strukturalnych białek oraz detekcji wolnych jonów metali na poziomie komórki oraz ich kompartmentów. Od lat rozwija metody specyficznej i regioselektywnej modyfikacji białek a także metody syntezy całych białek i ich fragmentów z użyciem ligaz białkowych i roślinnych.
Jest laureatem nagrody magazynu Polityka i nagrody Wiktora Kemuli PTChem, stypendystą MNiSW dla wybitnych młodych naukowców i Academia Europea. Jest wielokrotnym laureatem stypendiów i grantów przyznawanych przez FNP (Start, Homing, Focus), NCN (Opus, Sonata bis) oraz MNiSW. Od 2021 r. jest członkiem Komitetu Biotechnologii PAN. Od lat jest aktywnym członkiem International Society for Zinc Biology. Jego dorobek publikacyjny obejmuje 120 artykułów z listy JCR cytowanych blisko 7000 razy (h = 39). Prywatnie jest mężem, ojcem oraz miłośnikiem podróży wszelakich.

Medal im. Ignacego Mościckiego

Prof. dr hab. inż. Krystyna Czaja

Wydział Chemii
Uniwersytet Opolski

Profesor Krystyna Czaja po ukończeniu studiów na Wydziale Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Śląskiej w Gliwicach oraz blisko trzyletniej pracy w ówczesnych Zakładach Chemicznych „Blachownia”  w Kędzierzynie–Koźlu, dalszą drogę zawodową związała z opolską uczelnią, Wyższą Szkolą Pedagogiczną  przekształconą, w roku 1994, w Uniwersytet Opolski (UO). W Instytucie Chemii, jednostce Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii, a od 2008 r. Wydziału Chemii, awansowała od stanowiska asystenta do profesora zwyczajnego. Stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego oraz tytuł profesora uzyskała w rezultacie odpowiednich postępowań przeprowadzonych na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. W macierzystej uczelni pełniła funcje dyrektora Instytutu Chemii (1999-2005), prorektora ds. nauki i polityki finansowej (2005-2008) oraz rektora (2008-2012). Równolegle od 1999 r. nieprzerwanie kieruje Katedrą Technologii Chemicznej i Chemii Polimerów.
Zainteresowania naukowe profesor Krystyny Czai obejmują obszar chemii i technologii materiałów polimerowych. Tematyka jej badań dotyczy syntezy wieloskładnikowych, metaloorganicznych układów katalitycznych kolejnych generacji oraz ocenę ich właściwości katalitycznych w procesach polimeryzacji i kopolimeryzacji etylenu, propylenu i innych związków alkenylowych.
Prace naukowe prof. Krystyny Czai mają charakter zarówno podstawowy (prace prowadzone w ramach badań statutowych oraz grantów (KBN/MNiSW/NCN), jak i aplikacyjny (projekty badawcze POIG/NCBiR/PARP). Wielokrotnie opracowała opinie i ekspertyzy dla różnych przedsiębiorstw. Uznaniem bogatego doświadczenia i wieloletniej współpracy z przemysłem było m.in. zaproszenie jej do udziału w panelu ekspertów projektu Foresight regionalny do 2020 r.
Dorobek naukowy prof. Krystyny Czai obejmuje blisko 200 publikacji naukowych, dwa skrypty, ponad 200 niepublikowanych opracowań, ekspertyz i sprawozdań ze zleconych prac badawczych, 35 patentów i 4 zgłoszenia patentowe oraz ponad 250 referatów i komunikatów przedstawionych na naukowych konferencjach w kraju i zagranicą. Autorka podręcznika akademickiego Poliolefiny, współautorka rozdziału w podręczniku akademickim Chemia polimerów. Tom I. Makrocząsteczki i metody ich otrzymywania oraz rozdziału Nowe metody polimeryzacji w monografii Misja nauk chemicznych. Promotor ponad 100 prac magisterskich i 16 doktorskich a obecnie kieruje realizacją kolejnej pracy doktorskiej.
Za swoją działalność prof. Krystyna Czaja była wielokrotnie wyróżniana i nagradzana. Tylko w obecnym wieku uhonorowana została brązowym medalem za wynalazek na Międzynarodowej Wystawie Wynalazczości ARCA w Zagrzebiu (2006), Odznaką Honorową Prezesa Rady Ministrów „Za Zasługi dla Wynalazczości” (2009), Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski (2011), Medalem Honorowym Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów im. Tadeusza Sędzimira (2015). 

Medal im. Jana Harabaszewskiego

Prof. dr hab. inż. Marek Kwiatkowski

Wydział Chemii
Uniwersytet Gdański

Urodził się 16 lutego 1954 roku w Gdańsku, gdzie ukończył Państwową Szkołę Muzyczną I stopnia (1968), I Liceum Ogólnokształcące (1977) oraz studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej (1977). Stopnie naukowe doktora (1985) i doktora habilitowanego (1994) nauk chemicznych uzyskał na Uniwersytecie Gdańskim, tytuł profesora nauk chemicznych otrzymał w 2013 roku. W latach 1977-1996 związał się z Wydziałem Chemii Uniwersytetu Gdańskiego jako pracownik naukowo-dydaktyczny.  Odbył dwa zagraniczne długoterminowe staże naukowe, w latach 1987-1989 w University of Cincinnati (USA) oraz łącznie 12 miesięcy w okresie 1990-1992 w Szpitalu św. Rafała w Mediolanie (Włochy). W 1996 przerwał karierę akademicką, przyjmując stanowisko zastępcy dyrektora ds. rozwoju i zapewnienia jakości w  przedsiębiorstwie Polifarb-Oliva Zakłady Farb w Gdyni.  W 2002 roku ukończył menedżerskie studia podyplomowe Master of Business Administration. W 2002 powrócił na Wydział Chemii Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie pracuje do chwili obecnej jako nauczyciel akademicki.
W latach 1977-1996 swoją działalność naukową i dydaktyczną realizował w Katedrze Chemii Analitycznej. W 2002 roku związał się z Zakładem Dydaktyki Chemii, znanym m.in. z działalności wybitnych laureatów Medalu Harabaszewskiego: prof. Zofii Matysikowej, prof. Romualda Piosika i dr Elżbiety Kowalik. Od 2006 roku kieruje tą jednostką, która w 2013 r. została przekształcona w Zakład Dydaktyki i Popularyzacji Nauki.
W początkowym okresie działalności naukowej zainteresowania Profesora obejmowały syntezę i właściwości związków kompleksowych z zasadami  Schiffa, zastosowanie tych związków w medycynie nuklearnej i analitykę mikrozanieczyszczeń środowiska. Później, począwszy od 2002 roku zostały one zdominowane przez szeroko pojętą dydaktykę chemii i innych nauk przyrodniczych.
Jest autorem lub współautorem 57 oryginalnych artykułów, 8 książek oraz 9 wdrożeń wyników badań w postaci multimedialnego oprogramowania edukacyjnego, łącznie 44 z opublikowanych pozycji dotyczy dydaktyki chemii.
Kierował i brał udział w licznych projektach UE o charakterze edukacyjnym. Jest niestrudzonym popularyzatorem nauk przyrodniczych wśród młodzieży szkolnej (cykle wykładów i zajęć laboratoryjnych), seniorów (Uniwersytet Trzeciego Wieku) i społeczności lokalnej (Politechnika Otwarta).
Był przewodniczącym Wydziału Nauk Matematycznych, Fizycznych i Chemicznych Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (2010-2013) oraz członkiem zespołu ekspertów Ministerstwa Edukacji i Nauki ds. doktoratów wdrożeniowych (2018-2022). Obecnie pełni funkcje członka Komitetu Chemii Analitycznej PAN (2010-2013 i 2020-23). Został wyróżniony Medalem Edukacji Narodowej oraz wieloma nagrodami Rektora Uniwersytetu Gdańskiego.